«ذوحفل» واژه‌ای عربی است که در زبان فارسی نیز به کار رفته و معنای اصلی آن مبالغه‌کننده در هر چیزی است. این واژه بیشتر به کسی اطلاق می‌شود که در بیان، رفتار یا توصیف‌ها افراط می‌کند و از حد اعتدال بیرون می‌رود. ریشه‌ی آن به مفهوم شدت و بزرگ‌نمایی بازمی‌گردد.
در متون ادبی یا خطابه‌ها، «ذوحفل» برای اشاره به فردی به کار می‌رود که در ستایش یا نکوهش، از حد متعارف فراتر می‌رود. چنین شخصی ممکن است با بزرگ‌نمایی یا اغراق، تصویری غیرواقعی از موضوع ارائه دهد. این واژه بیشتر جنبه انتقادی دارد و به نوعی هشدار نسبت به بی‌اعتدالی در سخن یا عمل است.
«ذوحفل» تنها به گفتار محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند به رفتارهای روزمره نیز نسبت داده شود؛ مثلا کسی که در احساسات، واکنش‌ها یا حتی در کارهای عادی زیاده‌روی می‌کند. بنابراین، معنای آن فراتر از یک صفت زبانی است و نوعی ویژگی شخصیتی و رفتاری را نشان می‌دهد که با افراط و اغراق همراه است.
