ذرءه

لغت نامه دهخدا

( ذرءة ) ذرءة. [ ذُ ءَ ] ( ع اِ ) پیری. یا اوّل سپیدی موی که در مقدّم سر ظاهر شود.
ذرءة. [ ذِ ءَ ] ( ع اِ ) کلمه ای است که عرب بدان میش را برای دوشیدن خواند، و گویند: ذِرءَ ذِرءَ، مبنیا علی الفتح.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال لنورماند فال لنورماند فال راز فال راز فال تک نیت فال تک نیت فال چای فال چای