ذاعط که در زبان فارسی به کار رفته است، در اصل صفتی فاعلی از مصدر ذعط است. در فرهنگ لغت عمید، ذاعط به معنای شتاب‌گیرنده و موت ذاعط به مرگ شتاب یا مرگ ناگهانی تفسیر شده است. این مفهوم، اشاره به مرگ ناگهانی و غیرمنتظره‌ای دارد که بدون هیچ‌گونه مقدمه یا علائم پیشین رخ می‌دهد و فرد را در لحظه‌ای غافلگیر می‌کند. ریشه این واژه در عربی، بیانگر شتاب و سرعت است و همین امر، بار معنایی مرگ سریع و ناگهانی را به خوبی منتقل می‌سازد.
مفهوم موت ذاعط یا مرگ شتاب، فراتر از یک تعریف لغوی، به یکی از دغدغه‌های همیشگی انسان در طول تاریخ بدل شده است. مرگ ناگهانی، با آنکه گریزناپذیر است، همواره با اضطراب و نگرانی همراه بوده است؛ چرا که فرصت هیچ‌گونه آمادگی، چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی، به فرد نمی‌دهد. این نوع مرگ، خانواده و عزیزان فرد را نیز در شوک و اندوهی عمیق فرو می‌برد، چرا که فرصت وداع و خداحافظی را از آنان سلب می‌کند. در بسیاری از فرهنگ‌ها، مرگ ناگهانی گاه با قضا و قدر الهی یا نشانه‌ای از عواقب ناگوار اعمال تلقی شده است.