لغت نامه دهخدا
دوصر. [ دَ ص َ ] ( معرب، اِ ) معرب دو سر فارسی که تلخ دانه باشد. ( ناظم الاطباء ). گیاهی است که بالای زراعت باشد. ( منتهی الارب ). رجوع به دوسر شود.
دوصر. [ دَ ص َ ] ( معرب، اِ ) معرب دو سر فارسی که تلخ دانه باشد. ( ناظم الاطباء ). گیاهی است که بالای زراعت باشد. ( منتهی الارب ). رجوع به دوسر شود.