شهر باستانی دارابگرد با قدمتی چند هزار ساله در جنوب شرقی استان فارس واقع شده است و به عنوان نخستین شهر مدور در فلات ایران و جهان شناخته می‌شود. این شهر تاریخی در شهریور ۱۳۱۰ به شماره ۱۴ در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردید. دارابگرد یکی از پنج شهرستان ایالت پارس در ایران باستان بوده و امروزه به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری داراب محسوب می‌شود. در ابتدا، این شهر به عنوان یک پایگاه نظامی مهم شناخته می‌شد و در دوره هخامنشیان به عنوان محلی برای نگهداری اسیران رومی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در دوره اشکانیان، دارابگرد توسعه یافت و به شهری پررونق تبدیل شد. در عهدنامه صلح میان امام حسن (ع) و معاویه، خراج این شهر به امام حسن (ع) واگذار شده بود که نشان‌دهنده اهمیت بالای آن در آن زمان است. متأسفانه، امروزه تنها خرابه‌هایی از این شهر تاریخی باقی مانده است. در اساطیر و داستان‌های ملی ایران، تأسیس شهر باستانی دارابگرد به داراب‌شاه، یکی از نوادگان اسفندیار و هشتمین پادشاه ایران، نسبت داده شده است. بسیاری از مورخان و نویسندگان قدیمی ایرانی-اسلامی در آثار خود، بر اساس این اساطیر و داستان‌ها، تأسیس دارابگرد را به داراب‌شاه نسبت می‌دهند. برخی دیگر، از جمله ابن‌حوقل، این بنا را به دارا، پسر داراب‌شاه، نسبت داده‌اند. همچنین مطهر بن‌طاهر مقدسی بر این باور است که بهمن، پسر اسفندیار، سازنده دارابگرد بوده است. داراب به مدت دوازده سال سلطنت کرد و پس از او، پسرش دارا بر تخت سلطنت ایران نشست.