دحلاء، که ریشه در زبان عربی دارد، به طور تحت‌اللفظی به معنای چاه تنگ سر تفسیر می‌شود. این توصیف، تصویری از مکانی عمیق و باریک را در ذهن متبادر می‌سازد که دهانه آن به سختی امکان عبور یا دید را فراهم می‌آورد. در متون کهن و ادبیات عربی، این واژه گاه به صورت استعاری برای اشاره به موقعیت‌های دشوار، تنگناهای فیزیکی یا حتی معضلات پیچیده‌ای که راه گریز از آن‌ها به سادگی میسر نیست، به کار رفته است.
از منظر جغرافیایی و طبیعی، دحلاء می‌تواند توصیفی از عوارض زمینی خاص باشد؛ مثلاً شکاف‌های عمیق در دل کوهستان‌ها، غارهای کم‌عمق و تنگی که تنها موجودات خاصی قادر به ورود به آن‌ها هستند، یا حتی چاه‌هایی که به دلیل فرسایش یا عوامل طبیعی دیگر، دهانه‌شان تنگ شده و دسترسی به عمق آن‌ها را مشکل ساخته است. این مفهوم، حس انزوا، پنهان‌ماندگی و دشواری دسترسی را تقویت می‌کند.
