خَزایا، که با اِعراب «خَ» فتحهدار تلفظ میشود، یک اسم عربی و بهصورت جمع است. این واژه در اصل، شکل جمعِ خَزیان محسوب میشود و در متون کهن و فرهنگهای لغت با این معنا ثبت شده است. برای دریافت تعریف دقیقتر و اطلاعات کاملتر دربارهٔ این واژه، میتوان به مدخل خَزیان در فرهنگهای معتبر زبان فارسی، از جمله فرهنگ ناظمالاطباء، مراجعه نمود. در آن منابع، معانی اصلی، کاربردهای واژه در جمله و احتمالاً مشتقات دیگر آن به تفصیل شرح داده شده است. بر این اساس، خَزایا بهعنوان یک اصطلاح قدیمی، بیشتر در متون ادبی و تاریخی کهن بهکار رفته و امروزه استفاده از آن در زبان محاوره ای بسیار کمشمار است. با این حال، شناخت آن برای درک متون کلاسیک و انجام پژوهشهای واژهشناختی حائز اهمیت میباشد.