واژه خرمگه دارای دو معنای اصلی است:
خرمگاه، خیمه بزرگ و مدور
در این معنا، خرمگه به نوعی خیمه بزرگ و گرد اشاره دارد که برای اقامت یا استراحت استفاده می‌شده است. این واژه بیشتر در متون ادبی و تاریخی به کار رفته و به مکانی راحت و دلپذیر برای سکونت یا اقامت اشاره دارد. خرمگه به نوعی نماد آسایش و رفاه است و در ادبیات فارسی گاه به صورت استعاری برای توصیف جایگاه‌های زیبا و مجلل به کار می‌رود.
سبزه‌زار
در این معنا، خرمگه به مکانی سرسبز، شاداب و پر از طراوت اشاره دارد. این واژه به طبیعتی خرم و دل‌انگیز دلالت دارد که سرشار از سبزه و زیبایی است. این معنا معمولاً در اشعار و متون ادبی دیده می‌شود و نمادی از آرامش، زیبایی و شکوه طبیعت است.