( خبعة ) خبعة. [ خ ُ ب َ ع َ ] ( ع ص ) زنی که گاه پنهان شود و گاه ظاهر. ( از آنندراج ). این معنی که صاحب آنندراج برای خبعه آورده همان معنیی است که برای عبارت معروف: «امراة خبعة طلعة» آورده میشود، نه برای خبعة بصورت مجرد. بنابر نقل اقرب الموارد «خبعه » لغتی است در«خباة» یعنی خبعة مبدل «خباة» می باشد به ابدال عین به جای همزه و امراة خبعة و امراة خباة هر دو به یک معنی می باشند و بدین ترتیب خبعة بمعنای پنهان شونده است. || ( اِ ) قطعه ای از پنبه. المزعة من القطن. ( از اقرب الموارد ).
