حَجْشَنَه با املای عربی ح َ ش َ ن َ یک اسم خاص است که به‌عنوان نام یک شخص به کار رفته است. تلفظ صحیح آن بر اساس نشانه‌های اعراب‌گذاری‌شده، حَجْشَنَه است که در آن «ج» و «ش» ساکن هستند. این کلمه در منابع کهن لغت و تاریخ به‌ثبت رسیده و کاربرد آن بیشتر در حوزهٔ نسب‌شناسی و شناسایی اجداد افراد بوده است. بر اساس مرجع معتبر منتهی الارب، حجشنه نام جدّ یا نیای یحیی بن فضل موصلی است. یحیی بن فضل موصلی از شخصیت‌های مرتبط با شهر موصل در عراق بوده و شناسایی نسب او تا حجشنه، نشان‌دهندهٔ اهمیت ثبت انساب و تبارها در فرهنگ و تاریخ اسلامی است. بدین ترتیب، حجشنه حلقه‌ای از زنجیرهٔ نسب این خاندان به شمار می‌رود. ذکر نام‌هایی مانند حجشنه در کتب لغت و تاریخ‌نامه‌هایی مانند منتهی الارب علاوه بر حفظ هویت و تبار افراد، از دیدگاه زبان‌شناسی نیز حائز اهمیت است؛ چرا که این نام‌ها بخشی از گنجینهٔ واژگانی زبان عربی را تشکیل می‌دهند و نشان می‌دهند که این زبان تنها ابزار بیان مفاهیم دینی و ادبی نبوده، بلکه برای ثبت دقیق جزئیات تاریخی و اجتماعی نیز به کار می‌رفته است.