لغت نامه دهخدا
جلفریز. [ ج َ ف َ ] ( ع ص، اِ ) زن گنده پیر درترنجیده کارکن. او العجوز التی فیها بقیة. || ناقه پیر بارکش. || ناقه درشت و استوار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بلا. ( منتهی الارب ). || گران. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
جلفریز. [ ج َ ف َ ] ( ع ص، اِ ) زن گنده پیر درترنجیده کارکن. او العجوز التی فیها بقیة. || ناقه پیر بارکش. || ناقه درشت و استوار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بلا. ( منتهی الارب ). || گران. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).