تگدی

لغت نامه دهخدا

تگدی. [ ت َ گ َدْ دی ] ( اِ ) گدایی و دریوزه گری. ( ناظم الاطباء ). گدیه کردن. ( آنندراج ):
به چهارسوی تگدی چو مشتری کردن
نهاده ست شب و روز پای دکانش.شفائی ( از آنندراج ).رجوع به تکدی شود.