در لغتنامه‌های کهن عربی، واژه‌ی توزلی به‌صورت تُوزَلی به‌کار رفته و به‌عنوان اسم شناخته می‌شود. این واژه در واقع شکل دیگری از توزلاء است که برای درک دقیق‌تر معنا و کاربرد آن، باید به مدخل اصلی این کلمه مراجعه نمود. بر این اساس، برای دریافت تعریف کامل، شواهد شعری، ریشه‌شناسی و موارد استفادهٔ این واژه در متون معتبر، لازم است به مدخل توزلاء که شکل اصلی‌تر این کلمه محسوب می‌شود، رجوع کرد. این رویکرد در پژوهش‌های لغوی، امری متداول و ضروری برای پرهیز از تکرار و دستیابی به اطلاعات مبسوط است. در نتیجه، با مطالعهٔ مدخل توزلاء می‌توان به تمامی ویژگی‌های زبانی، تاریخی و ادبی این واژه و هم‌خانواده‌های آن دست یافت. این شیوهٔ ارجاع در فرهنگ‌نامه‌های تخصصی، دقت علمی را افزایش داده و محقق را به منبع اصلی اطلاعات هدایت می‌کند.