لغت نامه دهخدا تواشق. [ ت َ ش ُ ] ( ع مص ) وشیق ساختن قوم گوشت را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بریدن، یقال: تواشقه القوم بالسیوف؛ ای قطعوه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
