لغت نامه دهخدا تمخیط. [ ت َ ] ( ع مص ) افشاندن و بردن آنچه بر بینی بزغاله باشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بیرون کردن مخاط از بینی. ( از اقرب الموارد ).
