تقطین به معنای شکوفا شدن درخت انگور است. انگور متعلق به خانواده ویتاسه است و شامل حدود 60 گونه مختلف می‌باشد. از میان این گونه‌ها، سه گروه اصلی انگورهای اروپایی، آمریکایی و موسکادین اهمیت بیشتری دارند. انگورهای موجود در ایران از نوع اروپایی هستند. درخت انگور دارای دو نوع گل، ناقص و کامل، است. بیشتر انواع انگور یک پایه هستند، اما در گروه آمریکایی، نمونه‌های دو پایه نیز وجود دارد. ریشه‌های درخت انگور به صورت منشعب و طولانی رشد می‌کنند و در زمین‌های نرم و مناسب می‌توانند به عمق 2 تا 3 متر نفوذ کنند. تنه درخت انگور به طور طبیعی نامنظم و خزنده است. بر روی شاخه‌های آن، گره‌ها، میانگره‌ها، جوانه‌ها، برگ‌ها، پیچک‌ها، گل‌ها و میوه‌ها وجود دارد. گره‌ها محل قرارگیری جوانه‌ها، برگ‌ها، پیچک‌ها و گل میوه‌ها هستند. فاصله بین دو گره که به آن میانگره گفته می‌شود، در انگور بر خلاف درختان دانه‌دار و هسته‌دار تغییر نمی‌کند. برگ‌ها به صورت پنجه‌ای و متقابل هستند و در تمامی انواع انگور به جز ارقام آمریکایی، در مقابل برگ‌های اول و دوم یک پیچک قرار دارد. پیچک در واقع یک شاخه تغییر شکل یافته است که به خوشه‌ای از نوع خود متصل می‌شود.