لغت نامه دهخدا تذفیف. [ ت َ ] ( ع مص ) زود و سبک بکشتن خسته. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از آنندراج ) ( المنجد ). || سبک گردانیدن رخت و بار اشتر را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). || به شتاب رفتن اسب. ( اقرب الموارد ).
