لغت نامه دهخدا تدویح. [ ت َدْ ] ( ع مص ) پراکنده نمودن شتران خود را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). پراکنده کردن مال خود را. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || نفخ آوردن شکم و فروافتادن آن. ( المنجد ).
