لغت نامه دهخدا تبصیص. [ ت َ ] ( ع مص ) برآوردن زمین آنچه که اول برمی آورد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || چشم بازکردن سگ بچه. ( تاج المصادر بیهقی ). چشم باز کردن سگ بچه نوزاد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
