تبجیم

تبجیم. [ ت َ ] ( ع مص ) خاموش ماندن از عجز بیان یا از ترس و بیم. || درنگ نمودن. || منقبض گردیدن. || تیز نگریستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

خاموش ماندن از عجز بیان یا از ترس و بیم. یا درنگ نمودن. یا منقبض گردیدن. یا تیز نگریستن.