بغیظکم

ریشهٔ واژهٔ بِغیظِکُم در زبان عربی، از سه بخشِ «بِ»، «غیظ» و «کُم» تشکیل شده است. این کلمه در اصل، یک ترکیب اضافی و متشکل از یک حرف جر، یک اسم و یک ضمیر متصل است که در کنار یکدیگر، معنای کلیِ به خاطر خشم شما یا از شدت خشم شما را افاده می‌کنند. بخش نخست، حرف جر «بِ» است که در اینجا برای بیان سببیت و علت به کار رفته و به معنای به سبب، به خاطر یا با می‌باشد. بخش دوم، اسم غیظ به معنای خشم شدید، غضب و حرارت ناشی از عصبانیت است. بخش سوم، ضمیر متصل کُم است که به جمع مخاطب اشاره دارد و به معنای شما است. در متون دینی و ادبی، این ترکیب اغلب برای توصیف حالتی به کار می‌رود که عملی یا حالتی، نتیجه و برآمده از خشم و غضب شدید گروهی است. آمار تکرار اجزای این کلمه در متون کهن، گویای کاربرد گسترده‌تر حروف و ضمایر مشابه در مقایسه با اسم تخصصی‌تر غیظ است؛ به طوری که «ب» (۲۶۴۹ بار) و «کم» (۲۲۹۱ بار) بسیار پرتکرارتر از «غیظ» (۱۱ بار) هستند.