کلمه «برشکوهیدن» در زبان فارسی دارای دو معنای اصلی است که بسته به زمینه کاربرد متفاوت هستند. معنای اول «اظهار بزرگی و جاه و جلال کردن» است و نشان‌دهنده تمایل فرد یا موجود به نشان دادن قدرت و عظمت خود است. در این معنا، رفتار، گفتار یا ظاهر شخص جلال و شکوه او را به دیگران منتقل می‌کند. این کاربرد عمدتاً در متون ادبی و تاریخی دیده می‌شود و بار معنایی مثبت و ستایشی دارد. معنای دوم «ترسیدن» است. در این معنا، «برشکوهیدن» به حالت ترس و هراس اشاره دارد که فرد به دلیل حادثه یا شرایط ناگهانی دچار اضطراب و دلهره می‌شود. این کاربرد بیشتر در زبان محاوره‌ای و توصیف حالات روانی به کار می‌رود و بار معنایی منفی دارد.
