لغت نامه دهخدا بارعه. [رِ ع َ ] ( ع ص ) تأنیث بارع و براعت. مؤنث بارع. ( ناظم الاطباء ). || زنی که در فضل تمام باشد و در دانش از سایرین درگذشته باشد. ( ناظم الاطباء ).
