اصطراخ به معنای بانگ و فریاد کردن به صورت همزمان است. این واژه بیشتر در ادبیات و محاورات روزمره به کار می‌رود و به حالتی اشاره دارد که فرد به طور همزمان احساسات خود را با صدای بلند ابراز می‌کند. اصطراخ می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مانند شعر، نثر، و حتی در محافل اجتماعی و سیاسی مورد توجه قرار گیرد، جایی که افراد برای بیان اعتراض یا شادی خود از این شیوه استفاده می‌کنند. اصطراخ معمولاً ناشی از احساسات شدید مانند شادی، غم، خشم یا ناامیدی است. زمانی که فرد در شرایطی قرار می‌گیرد که احساساتش به اوج می‌رسد، ممکن است به طور ناخودآگاه فریاد بزند یا بانگ بزند. عوامل محیطی، اجتماعی و فرهنگی نیز می‌توانند در بروز اصطراخ تأثیرگذار باشند، به عنوان مثال، در جشن‌ها و مراسمات خاص، افراد به طور طبیعی تمایل دارند احساسات خود را با صدای بلند ابراز کنند.