خداوند متعال در آیه ۲۹ سوره مُبَارَکه عَبَس با اشاره به نعمت‌های پروردگار، می‌فرماید: «وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا». این عبارت کوتاه، با وجود ایجاز، سرشار از معنا و اشاره به دو نعمت بزرگ و استراتژیک یعنی درخت زیتون و درخت نخل است. این دو محصول، نه‌تنها از نظر ارزش غذایی و اقتصادی حائز اهمیت هستند، بلکه در فرهنگ و متون دینی نیز جایگاه ویژه‌ای دارند و نماد برکت و حیات محسوب می‌شوند.
درخت زیتون که در این آیه به‌صورت زَیْتُونًا از آن یاد شده، منبع تولید روغنی ارزشمند و میوه‌ای پرخاصیت است. این درخت مقدس، علاوه بر کاربردهای گسترده در حوزه تغذیه و سلامت، در آیات دیگر قرآن کریم و نیز روایات اسلامی به‌عنوان نماد نور، پاکی و برکت شناخته می‌شود. همچنین، درخت نخل یا «نَخْلًا» که در کنار زیتون نام برده شده، یکی از منابع اصلی تأمین غذا در مناطق گرمسیری است و میوه آن (خرما) به‌عنوان یک قند طبیعی و انرژیزا، نقش حیاتی در سبد غذایی انسان‌ها دارد.
ذکر این دو نعمت در کنار یکدیگر در قرآن کریم، نشان‌دهنده توجه عمیق دین اسلام به مقوله امنیت غذایی، اقتصاد پایدار و بهره‌برداری خردمندانه از مواهب طبیعی است. این آیات، بشر را به تأمل در آفرینش، شکرگزاری نعمت‌ها و استفاده بهینه از منابع خدادادی دعوت می‌کنند. بنابراین، می‌توان دریافت که قرآن کریم، حتی در کوتاه‌ترین عبارات خود، جامع‌ترین معانی و راهنمایی‌ها را برای سعادت دنیوی و اخروی انسان‌ها ارائه می‌دهد.