در آیه ۱۲ سوره مرسلات آمده است: «لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ» یعنی: «این امور (حوادث بزرگ و عظیم قیامت) برای چه روزی به تعویق افتاده‌اند؟»
تفسیر آیه
این آیه بخشی از توصیف وقایع بزرگ و هولناک روز قیامت است که در آیات پیشین به آن‌ها اشاره شده است؛ مانند محو شدن ستارگان، شکافته شدن آسمان، نابود شدن کوه‌ها و وقت‌گذاری برای پیامبران و بیان شهادت‌ها. در اینجا خداوند با لحنی سوالی و تأکیدی می‌پرسد: این همه اتفاقات سهمگین و عظیم، برای چه روزی به تأخیر افتاده‌اند؟
پاسخ این سؤال در آیات بعدی آمده است که این همه رویدادها برای «یوم الفصل» یعنی «روز داوری و قضاوت نهایی» به تأخیر افتاده‌اند. این روز، روزی است که همه چیز روشن و مشخص می‌شود، عدالت الهی اجرا می‌گردد و سرنوشت نهایی انسان‌ها رقم می‌خورد.
در واقع، این آیه تأکید دارد که تمام این وقایع عظیم و غیرقابل تصور، نه بی‌هدف و بی‌مقدمه، بلکه با حکمت و به خاطر روزی خاص و مهم که روز حساب و جزاست، به تعویق افتاده‌اند. این تأخیر نشان‌دهنده اهمیت و سنگینی آن روز و نیز تدبیر حکیمانه خداوند است که هر چیزی را سر وقت مقرر انجام می‌دهد.
