لغت نامه دهخدا اکمهداد. [ اِ م ِ ] ( ع مص ) سر بلند داشتن: اکمهد الفرخ؛اذا رفع رأسه بطلب الطعام. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). سر دروا داشتن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).
