واژه اریکتان جمع یا اصطلاحی است که به دو کوه مجاور اشاره دارد که هر یک از آن‌ها «اُریکة» نامیده می‌شوند. این دو کوه در نزدیکی جبال سود قرار دارند، یعنی در منطقه‌ای کوهستانی به نام سود.
وجود چاهها در این منطقه نشان‌دهنده اهمیت آن از لحاظ منابع آب است که احتمالاً باعث شده منطقه محل سکونت، استراحت یا مسیر عبور کاروان‌ها باشد. در جغرافیای تاریخی و منابع عربی، نام‌گذاری مکان‌ها بر اساس ویژگی‌های طبیعی مانند وجود چاهها یا منابع آب، بسیار رایج بوده است، چرا که این اطلاعات برای شرح مسیرها، مناطق قبیله‌ای و مکان‌های استراتژیک نظامی یا تجاری بسیار حیاتی بوده‌اند.
بنابراین، اریکتان به دو کوه مجاور اشاره دارد که به دلیل موقعیت جغرافیایی و منابع آبی‌شان در متون تاریخی و جغرافیایی اهمیت داشته‌اند. این واژه نمونه‌ای از نحوه نام‌گذاری مکان‌ها بر اساس ویژگی‌های طبیعی در فرهنگ‌های گذشته است.