واژه «اَخاسی» در زبان فارسی واژه‌ای کهن و کم‌کاربرد است که در متون قدیمی و واژه‌نامه‌های سنتی مانند لغت‌نامه دهخدا آمده است. در این منابع، «اخاسی» به‌عنوان جمع «خَسا» به کار رفته است؛ از نظر معنایی، «خَسا» به معنی طاق یا تک آمده است.
بنابراین، وقتی گفته می‌شود «اَخاسی»، منظور طاق‌ها یا تک‌ها است. در واقع، این واژه جمعی است که برای اشاره به چندین طاق، گنبد، یا سازه قوسی‌شکل به کار می‌رفته است. این معنا بیشتر در توصیف بناهای معماری یا ساختارهای هنری دوران باستان کاربرد داشته و امروزه تقریباً مهجور شده است.
از دید زبان‌شناسی تاریخی، وجود واژگانی مانند «اخاسی» نشان‌دهنده دگرگونی و تأثیر زبان عربی بر فارسی میانه و فارسی دری است. برخی جمع‌های عربی در فارسی پذیرفته شدند، اما با گذر زمان یا تغییر آوایی و معنایی، صورت‌هایی پدید آمد که از قواعد معمول فاصله داشتند.
