أُحْبُولَه که در برخی متون به صورت احبوله ثبت شده است، یک واژه عربی است که در زبان فارسی به عنوان یک اصطلاح شکار و تله‌گذاری به کار می‌رود. این کلمه در ادبیات کلاسیک به معنای ابزار یا ساختاری است که برای به دام انداختن حیوانات، به ویژه پرندگان یا چهارپایان کوچک، به کار گرفته می‌شود. معادل‌های فارسی این واژه شامل دام صیاد، اُحْبُول که اغلب به صورت مصدر یا اسم فاعل به کار می‌رود، حباله به معنای هر چیزی که بافته شده و برای به دام انداختن استفاده شود و همچنین دام داهول و تله است. این واژگان همگی بر مفهوم به دام انداختن، گرفتار کردن و به اسارت درآوردن موجودی زنده دلالت دارند.