لغت نامه دهخدا اثجام. [ اِ ] ( ع مص ) همیشگی گرفتن. || پیوسته باریدن. ( زوزنی ). پیوسته شدن باران. ( تاج المصادر ): اثجم المطر؛ کَثُرَ و دام َ. ( منتهی الارب ). || اثجمت السماء؛ زود بارید و دوام گرفت.
