اتبال. [ اِ ] ( ع مص ) تباه کردن دل بدوستی. ( مجمل اللغه ). تباه کردن دوستی و بیمار کردن آن دل کسی را. ( منتهی الارب ). فانی و فاسد کردن دوستی کسی را. || بردن خرد. || دشمن داشتن. || تباه کردن زمانه کسی را. ( منتهی الارب ). نیست کردن روزگار چیزی را. ( تاج المصادر بیهقی ).
