ابوعلی ابن عراق

[ویکی فقه] اِبن عِراق، ابوعلی شمس الدین محمد بن علی بن عبدالرحمان (۸۷۸ - صفر ۹۳۳ق /۱۴۷۳- نوامبر ۱۵۲۶م )، عارف و شاعر بود.
در بازگشت به دمشق چندی به کارهایی چون سواری، تیراندازی، شکار، نرد، شطرنج و سایر اشتغالاتی که خاص امیرزادگان بود، مشغول شد،
گرایش به تصوف
ولی سرانجام به مصاحبت شیخ ابراهیم ناجی رسید و به ارشاد او به تصوف گرایید و از دست او خرقه گرفت و در همین احوال به آموختن نحو، معانی و بیان، تفسیر، فقه و حدیث نیز اشتغال داشت و اوقات را به مصاحبت اهل علم و تقوی می گذراند، تا اینکه در ۹۰۴ق با علی بن میمون مغربی و شیخ عبدالقادر بن حبیب ملاقات کرد و از هدایت آن دو بهره ور شد.
سفر به مصر
...