ابن زکی الدین. [ اِ ن ُ زَ کی یِدْ دی ] ( اِخ ) محمدبن ابی الحسن علی بن محمدبن یحیی بن علی بن عبدالعزیز. فقیه شافعی دمشقی، ملقب به محیی الدین. قاضی دمشق. او را نزد سلطان صلاح الدین مکانتی بلند بود و آنگاه که سلطان شهر حلب بگرفت او قصیده ای در تهنیت بگفت و سلطان قضاء آن شهر بوی تفویض کرد. ولادت او در 550 هَ.ق. به دمشق و وفات هم بدانجا598 بوده است.
