میانه قلیان

که هر کز میانه نهد پیش پای مر او را دهم دخترم را همای

ز رحمت باشی الحق بیکرانه چو کردی خویش بینی در میانه

تنها در میانه ما شور این عزاست کاین شور در زمین و زمان هم گرفته است

جان‌های پاک بر سر دار فنا شدند تا زین میانه سر انا الحق شد آشکار

تن و جان را به دست عقل سپار پای بیگانه در میانه میار

اگر به حرف اثر بود زین میانه چرا در آسمان به هدف تیر یک دعا نرسد