مغالطه «وضع ما لیس بعله عله» یکی از مغالطات منطقی است که در آن، رابطه صرفاً همزمان یا همبستگی میان دو پدیده بهعنوان رابطه علیت (سببیت) در نظر گرفته میشود. این مغالطه زمانی رخ میدهد که فردی بدون بررسی دقیق، صرفاً بهدلیل همزمانی دو رویداد، یکی را علت دیگری فرض کند. در واقع، در این مغالطه، چیزی که علت واقعی نیست، بهعنوان علت معرفی میشود.
برای مثال، اگر فردی بگوید: «هر بار که من چای میخورم، باران میبارد؛ بنابراین، نوشیدن چای باعث بارش باران میشود»، این استدلال مغالطهآمیز است. در اینجا، صرفاً همزمانی دو رویداد (نوشیدن چای و بارش باران) بهعنوان رابطه علیت در نظر گرفته شده است، بدون آنکه علت واقعی بارش باران بررسی شود.
در منابع معتبر، این نوع مغالطه بهعنوان «سبب زائف» یا «سبب غلط» شناخته میشود. در این مغالطه، فرد بهجای بررسی علت واقعی یک پدیده، تنها به همزمانی آن با پدیدهای دیگر اکتفا میکند و آن را علت فرض میکند. این نوع استدلال میتواند منجر به نتایج نادرست و گمراهکننده شود.
برای جلوگیری از این مغالطه، لازم است که همزمانی دو رویداد بهعنوان دلیل کافی برای اثبات رابطهٔ علیت در نظر گرفته نشود. برای اثبات رابطهٔ علیت، باید شواهد و دلایل قویتری ارائه شود که نشان دهد یکی از رویدادها واقعاً علت دیگری است، نه صرفاً همزمان با آن.