کجی ریل

دل جز کجی ز زلف تو نامهربان ندید رو چشم بست و روی ترا در میان ندید

با کجروان اگر نکنی راستی بجاست با راست خانگان کجی ای آسمان بس است

ابن یمین را چو تیر خاک نشین کرد از کجی ابروی چون کمان که تو داری

به چشم راست نگر هر کجا کجی بینی که هست راستی ابرو آنکه باشد کج

نگاه ترکی صیدت نمود و زلف کجی اسیر کرد و سپردت به دست هندوی خال