پوی دو دوم

بر آن گونه پویان به راه آمدند به یک هفته نزدیک شاه آمدند

تمام اهل دو عالم به جستجوی تو پویان کدام اهل و چه عالم که پیش ما تو تمامی

بود بر طرف جویی زین تک و پوی به چشم آید تو را آن سرو دلجوی

همه در بحر این اندیشه غرقند ز فکرت دایما پویان به فرقند

دگر روز آمدش پویان به درگاه به بوی آنکه تمکینش کند شاه