کتاب لباب‌الآداب نمونه‌ای شاخص از آثار حوزه‌ی ادب محسوب می‌شود که با ساختاری غیرمتمرکز و فاقد نظمی ثابت، در قالب فصل‌ها و بابهای متعدد به موضوعات گوناگون می‌پردازد. این اثر با بخش‌بندی گسترده‌ای آغاز می‌شود که مباحثی چون سیاست، کرم، شجاعت و آداب معاشرت را در بر می‌گیرد و خود به پانزده فصل تفکیک شده است. مؤلف در شروع هر بخش، با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، چارچوبی دینی و اخلاقی برای موضوع فراهم می‌کند و در ادامه با نقل حکایات و اشعار متناسب، به غنای محتوایی آن می‌افزاید.
در بخش میانی کتاب، مباحث بلاغت و فنون ادبی مورد توجه قرار گرفته است. این قسمت به موضوعاتی مانند محاسن شعر، صنعت تشبیه و انواع شعر از قبیل عتاب، مرثیه، تغزل و حکمت اختصاص یافته و با نگاهی تحلیلی به بیان ویژگی‌های هرکدام می‌پردازد. این رویکرد نشان‌دهنده‌ی تلاش مؤلف برای پوشش دادن ابعاد مختلف ادبیات، هم از جنبه‌ی زیبایی‌شناختی و هم از منظر محتوایی است.
بخش پایانی کتاب به نقل سخنان حکیمانه و کلمات قصار اندیشمندان و بزرگان جهان چون ارسطو، افلاطون و فیثاغورس اختصاص دارد. همچنین، این اثر همانند دیگر کتب ادبی هم‌عصر خود، شامل روایت‌هایی از ایام‌العرب و ایام‌الفرس است و حکایاتی از پادشاهان ایران مانند انوشیروان، اردشیر، بهرام گور و خسرو پرویز و نیز امپراتوران روم و حکام یمن را نقل می‌کند. افزون بر این، روایات تاریخی منسوب به مورخانی چون ابوالحسن مداینی درباره‌ی صدر اسلام و وقایع مرتبط با آن، از جمله بخش‌های سودمند و قابل توجه این کتاب به شمار می‌رود.