قبه ٔ زرین

لغت نامه دهخدا

قبه زرین. [ ق ُب ْ ب َ / ب ِ ی ِ زَرْ ری ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب و عمود صبح است. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

کنایه از آفتاب و عمود صبح است

جمله سازی با قبه ٔ زرین

اب گردد در شمَر مانندهٔ سیمین سپر چون شود شاخ شجر مانندهٔ زرین‌کمان
چون ز خلق تو براندیشد‌، شود مشکین فکر چون ز جود تو سخن گوید‌، شود زرین زبان
مهرهٔ انجم ز زرین حقه ساخت با فلک در حقه هر شب مهره باخت
نگه کرد قلواد زرین کلاه شد از عادیان روی گیتی سیاه