غزال ـ بز مغولی

نوشته‌های مغولی را از بالا به پایین و از راست به چپ و به صورت موافق عقربه‌های ساعت می‌نویسند. برای نوشتن آن همچون خطوط آسیای شرقی، قلم‌مو را بکار می‌برند.

ببر (虎) یکی از ۱۲ جانوری است که بنا بر تقویم چینی و تقویم مغولی هر ۱۲ سال یک بار در منطقةالبروج چینی و منطقةالبروج مغولی ظاهر می‌شود.

در نهایت بهبودهای جزئی برای تفاوت‌های بین زبان‌های اویغوری و مغولی صورت گرفت. برای جلوگیری از ابهام، مکاتب مختلف املایی، که برخی از آنها با استفاده از دیاکریتیک استفاده می‌کنند، ایجاد شده‌اند.

زبان چینی رایج‌ترین زبان مورد استفاده در این منطقه است، اما گویش‌های مغولی نیز رواج دارند. در سال ۱۹۵۵، یک سیستم نوشتاری برای زبان مغولی با استفاده از الفبای سیریلیک معرفی شد، اما بعدها الفبای سنتی مغولی دوباره معرفی شد. ادیان اصلی این منطقه شامل بودیسم تبتی، اسلام، و ترکیبی از کنفوسیوس‌گرایی، بودیسم و دائوئیسم است.

قوس‌های نوک تیز و هندسه ساده نشان از بازگشت به رویکرد معمولی تر معماری و اوایل مغولیان دارد - مانند آرامگاه هومایون. برای ساخت ورودی با ابعاد انسانی در یک ساختمان با ارتفاع چنین بزرگی، نیاز به برنامه‌ریزی دقیقی بود.

تاتاتونگا، کاتب اویغور قرن سیزدهم که توسط چنگیزخان دستگیر شد، مسئول آوردن الفبای قدیمی اویغور به فلات مغولستان و تطبیق آن با خط مغولی بود.