خورسندی دادن

افرادی که به سنگسار محکوم می‌شوند در یک گودال سنگسار قرار می‌گیرند. زنان تا گردن و مردان تا کمر دفن می‌شوند و دیگران به سمت آن‌ها سنگ پرتاب می‌کنند تا زمانی که یا از گودال فرار کنند، ضعیف ویا ناتوان شوند، یا کشته شوند. به دلیل اینکه مردان (برخلاف زنان) تنها تا کمر دفن می‌شوند، گاهی اوقات موفق به فرار از گودال می‌شوند که مجازات خاتمه می‌یابد. در برخی موارد، حداقل دو گزارش روزنامه‌ای وجود دارد که در آن‌ها زنان توانسته‌اند در حالی که در حال سنگسار بودند خود را از گودال بیرون بکشند، اما با این حال پس از آن که به زور به گودال برگردانده شدند، کشته شده‌اند. قانون ایران فرمان می‌دهد که سنگ‌های استفاده شده باید به اندازه‌ای کوچک باشند که به طور آنی کشنده نباشند. طبق گفته شاپرک خورسندی، در اعدام‌های سنگسار در ایران، اکثر قربانیان ظرف دو ساعت از پرتاب اولین سنگ می‌میرند. مقامات ایرانی، مانند محمدجواد لاریجانی،(رئیس شورای حقوق بشر ایران) به دفاع از این روش پرداخته‌اند و استدلال کرده‌اند که ممکن است به عنوان مجازاتی کمتر شدید از سایر روش‌های اعدام به نظر برسد، زیرا ممکن است شانس بقا وجود داشته باشد. با این حال، این دیدگاه به شدت توسط سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی مورد انتقاد قرار گرفته است.