خراج اور

غمی که شادی عالم بدو خراج دهد سریر سلطنتش خاطر حزین من است

بهر خراج حسن ز ما نقد جان بگیر آنگاه خط برآور و پشت برات کن

گردون ستم به خانه خرابان فزون کند جای خراج گنج ز ویرانه می‌برند

آرام نگاهت ز دل سنگ گرفته است لعل تو خراج از می گلرنگ گرفته است

چهره زرین خراج هر دو جهان است عاشق اگر قصر زرنگار ندارد