حکم فقاع

برف آب را بگذار هین فقاع‌های خاص بین می جوشد و بر می جهد که تیزم و غوغاییم

چرخ اگر از رای تو کوزه گشاید فی المثل صبح بر جوشد زدم سردی خود همچون فقاع

نشگفت اگر چو زیبق از ایدر بجست از آنک در کوزه فقاع همی کردم اندرش

به چه میخ بندم آن را که فقاع از او گشاید چه شکار گیرم آن جا که شکار آن شکارم

دیده حاسد و بدخواه تو بادا جسته هم بر آنگونه که از کوزه برون جست فقاع