حروف زیادت

لغت نامه دهخدا

حروف زیادت. [ ح ُ ف ِ دَ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) اَحْرُف الزیادة. حرفهائی است که در جمله بندی زبان عرب بکار رود و معنی ندارد و معنایی بر جمله نیفزاید: ان. ان. ما.لا. من. ب. ک. رجوع به القواعد الجلیة و کتب دیگر ادب عرب شود. || حروف زائدة. حرفهائی که در برخی از صیغه های یک ریشه وجود داشته باشد و در برخی نباشد. رجوع به حرف زائد و حروف «سئلتمونیها» شود.

فرهنگ فارسی

حرفهائی است که در جمله بندی زبان عرب بکار رود و معنی ندارد و معنایی بر جمله نیافزاید

جمله سازی با حروف زیادت

بیان عشق، میسر نمی‌شود به حکایت که شرح شوق، ز حد عبارت است، زیادت
خورشید را ببرج محل چون بود شرف او را شرف زیادت از آن دان هزار بار
بگاه شرع زیادت ببخشد او ز سخا بروز حشر سیادت ببخشد او ز کرم
گفت: به حکم آن که هر آن دشمنی را که با وی احسان کنی دوست گردد مگر نفس را که چندان که مدارا بیش کنی مخالفت زیادت کند.
گر چه ز آن سیمین سرین بارگرانم بر دلست در زیادت باد تا باشد که باری بس خوشست
داد یک معنی او داده نباشم خدای گردرین معنی صد سال زیادت گویم