جنونی اردبیلی

لغت نامه دهخدا

جنونی اردبیلی. [ج ُ ی ِ اَ دَ ] ( اِخ ) شاعری است ادیب که بسال 1107 هَ. ق. در اردبیل سکونت داشت، چنانکه از اشعارش بدست می آید. دیوان وی مشتمل بر غزلیات و قصائد و ترجیعبند و رباعیات و بالغ بر 3254 بیت در 156 صفحه است. جنگ نامه نیز ضمیمه آن است و با این شعر آغاز میشود:
چه از خلوت به صحرا جلوه گر شد حسن بی پروا
به سر هر ذره را سودای شور و عشق شد پیدا.
و آخر آن این است:
جنونی محو روی دلستان خود چه میداند
که مجنون است می آید برش یا می رود لیلی.( از الذریعه ج 9 ص 206 ).

جمله سازی با جنونی اردبیلی

او در پاسخ به درخواست موسوی اردبیلی، برای آزادی زندانیان سیاسی گفت:
ابیات زیر سر در مقبره مقدس اردبیلی نقش بسته‌است:
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مکعب فال مکعب فال تاروت فال تاروت فال چای فال چای فال شمع فال شمع