جندب بن احمد ال مهلب

467 - جندب غفارى گويد: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به راستى كهروزى مردى گفت: سوگند به خدا كه فلانى را خداوند نمى بخشايد پس خداوندعزوجل فرمود: اين كيست كه بر من سوگند مى خورد كه فلانى را نمى بخشم ؟ من فلانىرا بخشيدم و به خاطر سخن اين شخص عملش راباطل و ناچيز نمودم.

زيادبن ابيه به جاى خود چند روزى سمرة بن جندب را حاكم بصره نمود، او در اين مدتهشت هزار نفر را به قتل رسانيد، و طبرى از ابوسوار، عدوىنقل مى كند كه مى گويد: سمرة در يك صبحگاهچهل و هفت نفر از بستگان مرا كه حافظ قرآن بودند كشت (7).

شـشـم ـ فرمود آن حضرت در وصيت خود به عبداللّه بن جندب: كه اى پسر جندب ! كم كنخواب خود را در شب و كلام خود را در روز، همانا نيست در جسد چيزى كه شكرش كمتر باشداز چـشـم و زبـان، پـس بـه درسـتى كه مارد سليمان عليه السلام به سليمان گفت، اىپسرجان من ! بپرهيز از خواب، يعنى خواب زياد؛ زيرا كه آن محتاج مى كند ترا در روزىكه محتاجند مردم به اعمالشان.

اى جندب ده نفر از ما كشته نمى شوند و از آنها ده نفر جان سالم به سلامت نمى برندسپس فرمود: چه كسى اين قرآن را مى گيرد و ميرود كه اين عده را به كتاب خدا و سنتپيامبر دعوت كند و در اين راه كشته شود و در عوض خداوند او را وارد بهشت نمايد؟ جوانىاز قبيله بنى عامر داوطلب شد، قرآن را گرفت و به طرف آنها رفت، همينكه به آنهانزديك شد، بارانى از تير بر او باريد و شهيد شد.

عثمان تازيانه به دست گرفت و چند ضربه بر بدن جندب نواخت، سپس او رابيرون كرد! شهود كه از خليفه ماءيوس، و مرعوب شدند و از اقدام خود نتيجه اىنگرفتند، رفتند نزد عايشه همسر پيغمبر (ص ) و ماجراى شرابخوارى وليد وعكس العمل عثمان و سهل انگارى او را در اين باره به اطلاع وى رساندند.

467 - عن جندب الغفارى ان رسول الله صلى الله عليه و آلهقال: ان رجلا قال يوما: و الله لايغفر الله لفلانفقال الله عزوجل: من ذا الذى تالى على ان لا اغفر لفلان ؟ فانى قد غفرت لفلان واحبطت عمل الثانى بقوله لايغفر الله لفلان.