واژه‌ی تفصی کردن در متون قدیمی فارسی به معنای بدر آمدن از دشواری و رهایی یافتن از مشکلات است. این کلمه به توانایی فرد برای غلبه بر تنگناها و شرایط سخت اشاره دارد و تاکید بر خلاصی از مضیقه و بلیه دارد.
در متون تاریخی، وقتی گفته می‌شود کسی «تفصی کرد یا تفصی نمود»، منظور این است که از پس شرایط پیچیده یا بحران‌های دشوار برآمده و بر مشکلات غلبه کرده است. افراد با تفصی کردن، می‌توانند مسائل سخت را پشت سر بگذارند و موفق شوند.
معنای اصلی تفصی کردن، عبور و رهایی از بحران‌ها و شرایط سخت است، نه صرفاً رسیدن به راحتی یا آسایش سطحی. این واژه بار معنایی مثبت دارد و نشان‌دهنده قدرت، تحمل و توانمندی فرد در مواجهه با مشکلات است.