دانشنامه اسلامی
«والّتِی یأتِینَ الفحِشةَ مِن نِسائِکُم فَاستَشهِدوا عَلیهِنّ أَربَعةً مِنکُم فَإِن شَهِدوا فَأمسِکوهُنّ فِی البُیوتِ حَتّی یتوفّهُنَّ المَوتُ أَو یجعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِیلا»
'و از زنان شما کسانی که مرتکب زنا می شوند چهار تن از میان خود (مسلمانان) بر آنان گواه گیرید پس اگر شهادت دادند آنان ( زنان) را در خانه ها نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد یا خدا راهی برای آنان قرار دهد'.
در این آیه به کیفر زنان شوهر داری پرداخته که مرتکب فحشا شده و چهار شاهد بر ضد آنان به شهادت برخاسته اند. بر اساس این آیه، چنین زنانی باید حبس ابد شوند تا مرگ آنان فرارسد؛ از این رو برخی آن را «آیه جزای فحشا» گفته و بعضی نیز آن را «آیة الاذی» یا «آیه حبس» نامیده اند:
این قانون (حبس ابد) با قانون رجم (سنگسار) نسخ شد، و یا به تعبیر برخی از دانشمندان، قانون 'حبس ابد' به قرینه «أَو یجعَلَ اللّهُ لَهُنَّ سَبِیلا» قانونی موقت بود که سپس قانون دائم رجم، برای زنای محصنه از ناحیه شرع مقدس تشریع شد. بنابراین، آیه جلد و قانون رجم ناسخ آیه جزای فحشا نیست؛ بلکه مبین آن است. برخی مانند ابومسلم اصفهانی، 'فاحشه' در این آیه را به 'مساحقه' تطبیق کرده اند؛ ولی این قول، مخالف اجماع مفسّران است.