امیر ادهم

رو بشارت زنان، که گشت یکی با غلام خود آن امیر امروز

امیر ار خوار دینارست شاید کزو مدّاح او دینار خوارست

نه ز محتسب هراسم نه ز شحنه باک دارم به کسی که عشق فرمان بدهد امیر باشد

کای امیر از تو نشاید کین کشی گر بشد باده تو بی‌باده خوشی

بعدل و داد امیری پاک دین بود که حد او فلک را در زمین بود

گاه گشتی به کف نفس اسیر سر نهادی به در شاه و امیر